E se
demandatz qué ven far aquí la lenga occitana, vos dirai
que, coma ela servís a remetre Occitània a
l’endrech, a produire son istòria dins son espaci, ela
servís tanplan a totes los que i demòran a se metre dins
lors aises culturals e dins lor dignitat civica. Es una esplanada, es
pas una fortalesa.
Vaquí, car jove companh imaginat,
çò qu’ai a vos dire, que vira un pauc a
l’utopia, me diretz, e a la trompetada, pensaretz, aprèp
aver mormolhat benlèu de tròp, a vòstre gost, dins
lo sovenir. Suls mejans qu’escalan a l’utopia, suIs
actes pacients e realistas que fan avançar una causa, vos
abandoni e abandoni a vòstre temps la tactica. Mas, vos ne
prègui, gardatz-vos l’ambicion ! Non pas per vos, mas per
Occitània. E de passar pet fòl vers los pensacorts e
rosegamenuts d’aiçaval, e mai los assetjats pel temps de
la ciutadèla d’amondaut, cregatz
qu’aquò’s raso ! »
